Πεταλουδίτσα μου μικρή πάρε το φόβο μακριά, φέρε το γέλιο, τη χαρά! ~ ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΑΤΤΑ

33ο Νηπιαγωγείο Ευόσμου Πέμπτη, 15 Μαΐου 2014

Ξεκινήσαμε το θέμα μας με το πολύ αξιόλογο βιβλίο της
Γ. Λάττα "Θα μου μάθεις να πετάω;"

Αναφέρεται στην αγωνία μιας μικρής χρυσαλλίδας η οποία αρνείται πεισματικά να ανοίξει τα φτερά της, να βγει από το κουκούλι της και να πετάξει μαζί με τις υπόλοιπες πεταλούδες. Φοβισμένη παρακολουθεί τα υπόλοιπα έντομα της εξοχής, τα τζιτζίκια, την αράχνη, τις κάμπιες, τις μέλισσες, που και αυτά έχουν τα δικά τους άγχη και φόβους σε διαφορετική κλίμακα.

Όμως η ζωή είναι γλυκιά και μικρή!!!

Η μικρή μας φίλη με την βοήθεια της μητέρας της θα καταφέρει τελικά να ξεπεράσει τους φόβους και θα ανοίξει τα φτερά της αφήνοντας πίσω τη φωλιά της.

Το συζητήσαμε και σχολιάσαμε την αντίδραση της χρυσαλλίδας να βγει από το κουκούλι της.

Φοβόταν...δίσταζε!!!

Φόβος, ένα συναίσθημα μου μας οδηγεί σε φυγή, σε άρνηση.

Προσέξαμε ότι δεν φοβόταν μόνο η μικρή μας φίλη αλλά και τα υπόλοιπα έντομα, για τους δικούς του λόγους...η αράχνη φοβόταν για τα παιδιά της, τα τζιτζίκια μην τυχόν νυχτώσει και χάσουν το γλέντι, τα σαλιγκάρια μη χαθούν κ.α...

Εμείς οι άνθρωποι νοιώθουμε φόβο;

Ποιά είναι αυτά που μας φοβίζουν;

Τί κάνουμε; Ζητάμε βοήθεια; Από ποιόν;

Γινόμαστε οι ίδιοι μικρές χρυσαλλίδες...μέσα στο κουκούλι μας και σκεφτόμαστε τι είναι που μας φοβίζει.