Η συγγραφέας πολλών παιδικών παραμυθιών, Γεωργία Λάττα, υπήρξε από τις πρώτες μου γνωριμίες στο Πανεπιστήμιο. Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, η Γεωργία σού έδινε την εντύπωση μιας απόμακρης φοιτήτριας που δεν ήθελε και πολλά πάρε-δώσε με τα υπόλοιπα άτομα του Πανεπιστημίου. Φυσικά, οι εντυπώσεις είναι εύπλαστα σχήματα που μεταβάλλονται όταν οι άνθρωποι γνωρίζονται καλύτερα.
Θυμάμαι ότι η Γεωργία σού παραχωρούσε τον ζωτικό χώρο για να αναπτύξεις τις σκέψεις σου. Σε καμιά περίπτωση δεν ήταν από εκείνα τα άτομα που θα αρνιόταν τις βαθύτερες και πιο ουσιαστικές συζητήσεις. Ίσως, σκέφτομαι, οι αποστάσεις που τηρούσε αρχικώς να ήταν ο δικός της τρόπος για να καθορίσει τα όρια της επικοινωνίας.
Αποφοιτώντας από το Πανεπιστήμιο, είχαμε πολλά χρόνια να ξαναβρεθούμε. Πριν αρκετά χρόνια, συναντηθήκαμε και, σχεδόν μαζί, ξεκινήσαμε να εργαζόμαστε στα νηπιαγωγεία αυτής της χώρας.
Η Γεωργία ανήκει σε εκείνους τους ανθρώπους που έχουν ιδιαίτερες ευαισθησίες. Ο γραπτός λόγος αποτελεί για αυτήν έναν δημιουργικό τρόπο προκειμένου να εκφράζει αυτήν την ευαισθησία. Χαίρομαι πάντα που επικαιροποιεί τη δημιουργική της διάθεση με την έκδοση ενός καινούριου βιβλίου.
Στο φετινό Φεστιβάλ Βιβλίου(Ιούλιος 2014) εδώ στη Θεσσαλονίκη, η Γεωργία με την βοήθεια του Γιάννη Θεοδώρου παρουσίασε το τελευταίο βιβλίο της με τίτλο «Το αστεράκι του μπαμπά μου είμαι εγώ»(οι φωτογραφίες είναι από εκείνη την εκδήλωση). Το βιβλίο είναι παραμύθι που πραγματεύεται τη σχέση του πατέρα με το γιο- στο τέλος του παραυθιού υπάρχει και ένα μικρό άρθρο για τη σχέση πατερας-γιος, που αρχίζει να αποκτάει καινούρια χαρακτηριστικά. Διαβάζοντας το παραμύθι, βλέπουμε ότι ο πατέρας είναι εκείνο το πρότυπο στο οποίο το παιδί προβάλλει τη δική του αίσθηση παντοδυναμίας. Ο πατέρας είναι γιγαντόσωμος και πολύ δυνατός. Ο πατέρας είναι Αγρότης πάνω σε μια μάνα Γη. Οι αγροτικές εργασίες αποδίδουν τους καρπούς της ζωής. Ο πατέρας φροντίζει , είναι εξερευνητής, πεισματάρης και ανοιχτός στις εκπλήξεις.Κάθε παιδί θα ήθελε για πατέρα κάποιον που να το ενθαρρύνει όταν αυτό λιγοψυχά και σκέφτεται να τα παρατήσει.
Ο ιδανικός πατέρας στο μυαλό της Γεωργίας είναι αυτός που προνοεί και σχεδιάζει το μέλλον του παιδιού του. Είναι αυτός που βοηθά το παιδί του να σταθεί όρθιο με τις δικές του δυνάμεις, να αυτονομηθεί και , πιστέψτε με, δεν υπάρχει καλύτερο τεκμήριο αγάπης από κάτι τέτοιο. Στο παραμύθι είναι διαρκώς παρούσα η σωματική επαφή του παιδιού με τον πατέρα. Υπάρχει μια δημιουργική συνύπαρξη και ένας πατέρας που νιώθει πως το «σπουδαιότερο έργο της ζωής του» είναι αυτό το παιδί.
Ο χρόνος ανάγνωσης του παραμυθιού είναι κατάλληλος για τα παιδιά στο νηπιαγωγείο. Η εικονογράφηση της Θέντας Μιμηλάκη εξαιρετική και δουλεμένη στην κάθε της λεπτομέρεια.Το βιβλίο περιλαμβάνει και cd με τραγούδια σε στίχους της Γεωργίας και σε μουσική της καλλιτεχνικής ομάδας «Αχτίς».
Μακάρι το βιβλίο της να ομορφαίνει τις ψυχές των παιδιών..
Πηγή: Ξενίδης Ιωάννης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου