ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΑΤΤΑ

Μέσα από τα έργα της «τρατάρει» τους μικρούς αναγνώστες γνώση και ψυχαγωγία!!

Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας σε ένα παιδί;

Είμαι κι εγώ ένα παιδί που ψήλωσε πολύ, σοβάρεψε αρκετά, αλλά δε σταμάτησε να γελάει, να πιστεύει και να ονειρεύεται.

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον κόσμο του παιδικού βιβλίου;

Καταρχήν είμαι φανατική αναγνώστρια βιβλίων. Επίσης, είμαι νηπιαγωγός και μητέρα. Το βιβλίο είναι ένας κόσμος ήρεμος, αξιοπρεπής, όπου μ’ αρέσει να κινούμαι. Το παιδικό βιβλίο έχει χρώμα και μουσική, είναι συνεπώς περισσότερο ελκυστικό για έναν άνθρωπο σαν κι εμένα που μεγάλωσε αρκετά, αλλά όχι πολύ. Εξάλλου, την ενήλικη ζωή μου τη ζω στην καθημερινότητα, την παιδικότητά μου είναι που επιθυμώ να διατηρήσω.

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε το πρώτο σας βιβλίο;

Μάλλον δεν το ξεκίνησα εγώ, το πρώτο μου βιβλίο με επέλεξε να το γράψω. Επρόκειτο για μια συλλογική δουλειά σχετικά με το σχολικό παιδικό θέατρο όπου κλήθηκα να λάβω μέρος, λόγω της σχετικής προγενέστερης απασχόλησής μου στην ιδιωτική εκπαίδευση. Τότε δεν αισθανόμουν συγγραφέας, αλλά περισσότερο ένας άνθρωπος που εξυπηρέτησε μια κατάσταση. Οι θετικές κριτικές που έλαβα και τα μηνύματα επιδοκιμασίας στην εκδότριά μου των αγνώστων σε μένα ανθρώπων με οδήγησαν στην επόμενη, συλλογική και πάλι δουλειά. Οπότε, μπορώ να πω ότι αφετηρία μου υπήρξε η ευκαιρία που μου πρόσφερε η κ. Σαπουντζή των εκδόσεων Διάπλους κι η καλοσύνη των ξένων. Όταν ένιωσα ασφαλής μ’ αυτό που κάνω, θέλησα να απευθυνθώ όχι πια αποκλειστικά στον εκπαιδευτικό, αλλά κυρίως κι απευθείας στο παιδί. Η πρότασή μου για μια σειρά εικονογραφημένων βιβλίων συναισθηματικής αγωγής βρήκε αποδοχή κι αυτήν την πρώτη ατομική μου δουλειά θεωρώ πρώτο μου βιβλίο. Ξεκίνησα λοιπόν από μια σύμπτωση, συνέχισα με τους αναγνώστες στο πλάι μου και με δική μου, συστηματική δουλειά.

Ποια νοήματα θέλετε να περάσετε στα παιδιά, που έχουν διαβάσει τις ιστορίες σας ή σας έχουν παρακολουθήσει να τις αφηγείστε;

Θετική στάση απέναντι στη ζωή, αυτό είναι το μόνο μήνυμα με όλα όσα εμπεριέχει: Αγάπη, επιείκεια, χιούμορ και δύναμη. Έχω στο νου μου τα παιδιά όχι μόνο ως τέκνα των γονέων τους, με όλο το σεβασμό που αυτό μου προκαλεί, αλλά και ως το μέλλον του κόσμου, ως την αυριανή μας μέρα, τη δική μου και του γιου μου. Θα ‘θελα λοιπόν να ζω ανάμεσα σε καλούς ανθρώπους που δε βασανίζουν τον εαυτό τους και τους άλλους, αλλά που προσθέτουν μια πινελιά φωτός σε μια ζωή που είναι τόσο εύκολη όσο και δύσκολη, τόσο γλυκιά όσο και πικρή.

Υπήρξε ποτέ κάποια φράση παιδιού που θυμάστε;

Θυμάμαι όλα τα «σ’ αγαπώ» των παιδιών που ακούω καθημερινά και νιώθω ευλογημένη.

Τι ιδιαιτερότητες έχουν οι μικροί μας φίλοι ως αναγνώστες; Είναι πιο δύσκολο να τους τραβήξεις την προσοχή;

Πιθανώς λόγω δουλειάς έχω εκπαιδευτεί να τραβάω την προσοχή σε μεγάλες ομάδες παιδιών. Στη συγγραφή βέβαια, διαφοροποιούνται τα μέσα. Οι ήρωες οφείλουν να είναι ελκυστικοί, η πλοκή ενδιαφέρουσα, η γλώσσα στρωτή ώστε το βιβλίο να διαβάζεται απρόσκοπτα κι απ’ τον μη εξασκημένο αναγνώστη. Ένα καλοδουλεμένο βιβλίο σε όλα τα επίπεδα τραβά την προσοχή των παιδιών. Συνεπώς, η δουλειά γίνεται κατά τη διάρκεια της συγγραφής, της παρακολούθησης της εικονογράφησης, της παραγωγής του βιβλίου. Και, να ‘στε σίγουροι, οι καλή δουλειά πάντα αποδίδει καρπούς.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση στην καθημερινότητα σας;

«Όλα αλλάζουν». Είναι μια φράση που συγκρατεί τον εγωισμό μου αυξάνοντας παράλληλα τις αντοχές και τις ανοχές μου.

Για ποιο λόγο θα εγκαταλείπατε τον μαγικό κόσμο των παιδιών;

Τη συγγραφή του παιδικού βιβλίου θα την εγκαταλείψω όταν κι αν χάσω την ικανότητα ν’ αφουγκράζομαι τις κρυφές μουσικές και να αντιλαμβάνομαι τις ανεπαίσθητες κινήσεις του κόσμου. Τον κόσμο των παιδιών δε θα ‘θελα να τον εγκαταλείψω ποτέ. Ονειρεύομαι πως θα γίνω μια γιαγιά που θα την τριγυρίζουν τα εγγόνια κι οι φίλοι τους.

Ετοιμάζετε κάποιο νέο βιβλίο;

Από τις εκδόσεις Διάπλους ξεκίνησε η κυκλοφορία του νέου βιβλίου μου με τίτλο «Ψωμί με ζάχαρη και αλάτι». Την εικονογράφηση έκανε η Θέντα Μιμηλάκη, ενώ στο cd συνεργάστηκα με τους: Μαριλένα Καββαδά (αφήγηση), Δημήτρη Κεχαγιά (σύνθεση, τραγούδι), Γιώργο Μπαγιώκη και Μαρία Φωτίου (τραγούδι).

Στην υπόθεση εμπλέκονται πέντε ξεπεσμένες βασιλοπούλες κι η κόρη του κηπουρού, που οι συγκυρίες οδήγησαν στη συγκατοίκησή τους. Τις χωρίζει το μακρινό παρελθόν. Τις ενώνει το ζεστό ψωμί, τα μυρωδάτα βότανα και τ’ αηδόνια που παίζουν μουσική. Πρόκειται για μια εξαιρετικά προσεγμένη δουλειά με σαφείς αναφορές στις κοινωνικές ανακατατάξεις που βιώνουμε σήμερα και με έμφαση στη δύναμη της προσπάθειας, του οράματος και της συνεργασίας που τόση ανάγκη έχουμε.

γράφει η Βούλα Παπατσιφλικιώτη

Η Γεωργία Λάττα σπούδασε Παιδαγωγικά και Ειδική Αγωγή στο Α.Π.Θ.

Εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση ως νηπιαγωγός εφαρμόζοντας τη μέθοδο Montessori και δίδαξε καλλιτεχνικά και παιδαγωγικά μαθήματα στα Δ.Ι.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης στην ειδικότητα Προσχολικής Αγωγής Δραστηριοτήτων Δημιουργίας κι Έκφρασης.

Από το 2001 υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση. Παράλληλα αρθρογραφεί σε ηλεκτρονικά μέσα για θέματα που αφορούν γονείς και παιδιά. Είναι μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Ζει με την οικογένειά της στη Θεσσαλονίκη.

Βιβλία της συγγραφέως:

Ψωμί με ζάχαρη και αλάτι (Διάπλους, 2015)

Σκανταλιές, ανεμελιά και τρελά ζοκλερικά! (Διάπλους, 2014)

Το αστεράκι του μπαμπά μου είμαι εγώ (Διάπλους, 2013)

Η φωνή σου, η δύναμή σου (Παρρησία 2013)

Θέλω να με αγαπήσουν κι άλλοι! (Διάπλους, 2012)

Αυτή άρχισε πρώτη! (Διάπλους, 2011)

Ευχαριστώ, συγνώμη, σ' αγαπώ (Διάπλους, 2010)
Δεν το 'κανα εγώ! (Διάπλους, 2010)
Δικό μου είναι! (Διάπλους, 2010)
Θα μου μάθεις να πετάω; (Διάπλους, 2009)
Μια μαμά σαν τη δική μου (Διάπλους, 2009)

Δε σ' έχω φίλη! (Διάπλους, 2009)

Θέλω να γίνω δέντρο (Διάπλους, 2009)

Βρες τη γαλάζια πεταλούδα! (Διάπλους, 2009)

Όταν το 7 συνάντησε το 10, (Διάπλους, 2009)

Ζει, σ' αυτά που σου άφησε για να τον θυμάσαι (Διάπλους, 2009)

Μη μαλώνετε, με πληγώνετε (Διάπλους, 2009)

Συλλογικά έργα

Με τους μήνες συντροφιά, ζωντανεύω τα παλιά», Σειρά 6 βιβλίων (Διάπλους 2008)

Το δικό μας θέατρο, Σειρά 4 βιβλίων (Διάπλους, 2007)

Πηγή: το βιβλίο.net

Συνέχεια...»